Gönül Şiiri - Akadir Yaldızkaya

GÖNÜL

Asi rüzgarların peşine düşüp
Kara bulut gibi ağma be gönül
Mevsimleri geçip dağları aşıp
Çorak topraklara yağma be gönül

Bulursan sevgiyi uzat elini
Kötüye meyletme tatlı dilini
Gönüllerde açan sevgi gülünü
Dikenler içinde boğma be gönül

Manalar sığdırıp birtek heceme
Acılar çektirsen gitmez gücüme
Elveda der iken zindan geceme
Umut tanlarıma doğma be gönül

Boşuna geçirdik baharla yazı
Dingin olanların çıkmaz avazı
Yürekler yaşarken kışla ayazı
Güz güneşi gibi doğma be gönül

Yüreğime seher çiği düşerken
Hayallerim nice yollar aşarken
Mutluluğa hasret dolu koşarken
Önüme engeller yığma be gönül

Sevdalara sürdüm hayat atını
Kıyında bekletme aşkın yatını
Sevgiyi besleyen umut sütünü
Hoyrat kaplarına sağma be gönül

Mengenede gibi sıkılmış canım
Sensiz öksüz olur o sevgi hanım
Kabından taşıyor sızı her yanım
Sen dar kalıplara sığma be gönül

mevlama yalvardım ellerim açtım
Madde aleminden manaya koştum
Bedende sevindim yürekte coştum
Sevgi cennetinden kovma be gönül