Gönül Şiiri - Emine Tugay Dursun

Kara gözleriyle yüzüme baktı
Yaktı yüreğini içimi yaktı
Arkasını dönüp yanlız bıraktı
Zaten yanlızlığa alışmış gönül!

Sevgiler varmış da, ama yalanmış.
Aşklar yaşanmış da, ama günahmış.
Ne etse, ne yapsa hepsi dolanmış,
Zaten aldanmaya alışmış gönül!

Hüzün denizinde büyük bir saldım,
Kırıldı küreğim denize daldım.
Beni kurtaracak bir el var sandım,
Zaten atılmaya alışmış gönül!

Sevgime aşkıma ihanet ettin.
Seviyorum ama canıma yettin.
Bir el sallamadan bırakıp gittin.
Zaten ayrılığa alışmış gönül!

Seni bırakıpta gitmem demiştin!
Başka sevgi bana yetmez demiştin!
Hani sende candan gönül vermiştin!
Zaten yalanlara alışmış gönül!