Gönül Şiiri - Kenan Çarboğa

Gönlünü örs eyle, gözünü çekiç
Zülfünün teliyle harla gönlümü
İster demir dağca eritip kes, biç
İstersen bir eyle yerle gönlümü

Belki nefesinle varlığım erir
Her nefes özüme bengisu verir
Gök yeleli gök kurt bir yol gösterir
Sararsın nevruzla, nurla gönlümü

Kapında kul iken derviş hâlimle
Hâlimi kaybettim derde talimle
Teslim eden benim kendi elimle
Sen almış değilsin zorla gönlümü

Umut beklemezken baştan, bağıştan
Korkup da sinemem yelden, yağıştan
Ölüm kemendini takmış doğuştan
Beşik kertme buldum dârla gönlümü

Her gece içime hicran dolanır
Dertler keleplenir derde ulanır
Hasretin elleri kana bulanır
Gel de hayalinle körle gönlümü