Gönül Şiiri - Tamer Arabacı

Hakikat sonsuzluğun kapısı.
Vakit yükünü almış yavaş yavaş
Nihayet kader muamması
Köhne yüreğimde büyük telaş.

Bir ömür: ne anlatılır nasıl yaşanır?
Gıyabında mutluluğun nerelere sığınılır?
Sevdaya düşen neden gider umuda sarılır?
Yaşamak, hakikati bilenler için sanat oysa.
Atılan imza kefenlenir, musallada onaylanır.

Ey gönül! Öyleyse nedir bu hüzün!
Neden bunca biriktirdiğin acı, keder!
Aşk, alındaki yazının italik hali.
Ah gönül! Bittiği yerler vardır sözün.
Yık perdeleri, viran eyle gerekirse.
Sonsuzluk hatırına vazgeçmeli, geçebilmeli.
Bırak, eteklerde ne kadar taş varsa dökülsün.

Bil ki,her nefes alan yaşamıyor gönül.
Ne umutlar talana uğruyor bu yollarda.
Sen onlardan olma gönül!
Sevmek güzel şey. Ve hissettirdikleri…
Ama unutma!
En büyük plan yapıcının huzurunda
Kaderini zorlama!
Ey gönül! Kırılsan da, Cayır cayır yansan da
Gittiği yer kadar bizimdir.
Gidemediği yer, kader.
Sonsuz gerçekliği bilendir kazanan unutma!

15.08.2016 15:15