Gönül Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Öküz deve bir de düve
Rehin kalmış devin eve
Dev söylemiş gönül nedir
Bilen gider kendi köve

Öküz demiş gönül evet
Onun yurdu nikel küvet
Ol küvette bir gelin var
Tefle yırlı ezel ebet

Dev söylemiş evet öküz
Yassi küvet içi göküz
Ol geline yes yes dedim
Gelin dedi sisim çöküz

Deve de der gönül sanat
Sanat ilde sanem menat
Menat yanda dizi dizi
Angel duru kanat kanat

Dev söylemiş deve angel
Angel kanat çengel çengel
Desek angel horon tepek
Angeller der çengel engel

Düve de der gönül yüz su
Ol yüz suyun üç ulusu
Üç ulusa miti sorsak
Tabi deyi sonra susu

Dev söylemiş düve yüz su
Yüz suda var andız pusu
Ol andıza bir kuş konar
Der ki pusu yer urusu

Devin elde koca legen
Legen değil azak egen
Ekinleri nadas ardı
Tınazları dama degen

Dev der gönül Ankara mut
Ankara mut adem umut
Der ki yolum helen ve zend
Sonra amet efes semut

Dev söylemiş dava özüm
Davada var hüner tözüm
Ol tözümü on öküzle
Gezdiririm tepe düzüm

Faruk Bakuri