Gönül Şiiri - Hanifi Kara

GÖNÜL

Aşkı tatmayı görsün inim inim iniler
Gönül öyle bir şey ki, teli olmayan bir saz.
Yeter ki cûşa gelsin mızrapsızda çalar o
Gönül öyle bir şey ki, eli olmayan bir saz.

Gönülse âşıkların hem limanı, hem ağı
Onsuz onlar yaşamaz, odur bahçesi, bağı
Âşıkların mekânı mâşukların konağı
Gönül öyle bir şey ki, dili olmayan bir saz.

Sevdiğini del’eyler inci diş, hilâl kaşı
Eğer Gönül gönülse; yaza çevirir kışı
Kaynağı o olsa da gözden akıtır yaşı
Gönül öyle bir şey ki, seli olmayan bir saz.

Sevdâlıya “tam deli” kim diyorsa o haklı
Çeşm-i şehlâ bir bakış; baştan alıyor aklı
Bestesi ve güftesi, notası onda saklı
Gönül öyle bir şey ki, kolu olmayan bir saz.

Yürekteki sızıyı sevgi ile dindirir
Kalplerdeki alevi vuslat ile söndürür
O, âşığı içinde; hiç durmadan döndürür
Gönül öyle bir şey ki, mili olmayan bir saz…

09/08/’15
Hanifi KARA