Ey Gönül!
Günden güne yandım Aşkın harıyla,
Bir sen anlıyorsun hâlimden Gönül;
Kendimi unuttum Hakk'ın varıyla,
Ki ummânken sızar dilimden Gönül..
Şiirden bağırdım, sanki avâzım,
Elest Meclisi'nde sanırdım hâzım,
Mızrapla vurdukça konuştu sazım,
Çok nağmeler çıktı telimden Gönül..
Padişâhı bir kul eyler köleye,
Tâc ile tahtından geçirtir, heye!
Aşk nârı benzemez başkaca şeye,
Nice sırlar tüter külümden Gönül..
Mecâzda ararken bildim Mevlâ'mı,
Mısralardan dinle, duy vâveylâmı,
Âşık Tarsusi der buldum Leylâ'mı,
Ne Mecnûn'lar geçti çölümden Gönül...
Kayıt Tarihi : 11.3.2017 11:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!