Gönnet... Şiiri - Hasan Güzel

Emine ve Güllü dezem de aramızdan ayrıldı
Zamanla Sami'nin bakkal dükkanıda kapandı
İki mahalle bir köy bakkalsız,dükkansınsız kaldı
İki mahallade ağaçlar da çok can aldı Gönnet

Miyarın önündeki dev kavak yıkıldı buluta değerdi değerli
Tıpkı yıkılan çınarlar gibi toprağa düştü usulca,heybetli
Ya dağda davarda,yada toprağında uğraşıdı tarlada Gönnetli
Kara lastik ayakkabılarımız vardı bizim ama mutluyduk be gözüm

Dayı Gekgerede,Gır İbiram Gevuryerinde,Akağa Gökmiyarda
Hasta Memet Bülüçmiyarında, Kemal abıcam Eriklibucağında
Kimimiz oğlak güderdik,kimiz davar babalarımızın yanında
Elimizde tahra,belimizde ekmek bohcası ama mutluyduk amcası

Şeker Amat,Güccük Mısta,Tellerciyi kaybetmişiz ağaç dibinde
Osman guzu ve nice eski çınarlar gibi yürürlerken rızık peşinde
Bir ayrı lezzet,tat helallik vardı keşile soğan dürdüğüm ekmeğimde
Mutluyduk be Gönnet Yarından umutluyduk,bir başkaydık

Yılan taşımız vardı, dost,arkadaş başına toplanırdık genç yaşlı
Ya araba beklerdik veya yavuklu,kimimizde muhabbet faslı
Yılan taşı bile yok edilmiş,nasıl olmayayım efkalı,yaslı
Taşlar gitmiş nice nice başlar gitmiş, gitmiş be Gönnet

Köyün davarları dökülmez olmuş yakadan,güzeller gelmez olmuş sekiden
Hep unutuldun be Gönnet,seçim hariç,ne Antaya'dan geldiler,ne Akseki'den
Sana selam gönderiyorum,Alanya'dan,gurbetten ikinci memleketimden
Hep burnumda tüter,çamın çor kokusu,gatıranın,iledinin gökmiyrın havası Gönnet.

Hasan Güzel
24/01/2014
01/35