Gönlünü Kuşaltmalı Şiiri - Bahattin Tonbul

Sevenin dost olmalı,yüreği çatal gibi
Rüzgarı sert esmeli,içini boşaltmalı
Yere kökler salmalı,ağaçdaki dal gibi
Güneş gibi ısıtıp,gönlünü kuşaltmalı

Geceleri ıssızken,karanlığın koynunda
Çılgın olan son dalga,sevenlerin boynunda
Sonra apaçık deniz,terkettiğin koyunda
Ateş gibi tutuşup,gönlünü kuşaltmalı

Yelkeni sallamalı,halatları çözmeli
Deniz dalgalanmalı,rüzgarı gözlemeli
Yanağına konacak,gözyaşları çizmeli
Güneş gibi ısıtıp,gönlünü kuşaltmalı

Düşünmediklerini,düşündüren seni bir
Yaratanın varlığı,yüzündeki beni bir
Canbaz ipinde gezen,güvendeki teni bir
Güneş gibi ısıtıp,gönlünü kuşaltmalı

Gökyüzünde gülmeli,yer yüzüne inmeli
Ateşi yuta bilen,canavara binmeli
Öğrenmeli hayatın,toprağında sinmeli
Güneş gibi ısıtıp,gönlünü kuşaltmalı
Bahattin Tonbul
29.11.2011