Havaya cemre düşse hava ısınır,
Gönlüne cemre düşmeyenler utansın.
Toprağa cemre düşse toprak ısınır,
Gönlüne cemre düşmeyenler utansın.
Dünyada olanlar elbette ki kader,
Cemre ile bitkiler hareket eder.
Suya cemre düşse su ısınır gider,
Gönlüne cemre düşmeyenler utansın.
Şu dünya içinde ar etmek lazım ar,
Dünyada insanların gönülleri dar.
Gönlü buz gibi soğuk olan insan var,
Gönlüne cemre düşmeyenler utansın.
Cemresiz olan kullar doğruyu bulmaz,
Sevgisiz olan insanda sevgi kalmaz.
Gönlüne cemre düşmeyende aşk olmaz,
Gönlüne cemre düşmeyenler utansın.
Yusuf aşk ile yanar isen ışırsın,
Sen cemre düşüp ısınmazsan üşürsün.
Hak bizim gönlümüze cemre düşürsün,
Gönlüne cemre düşmeyenler utansın.
Yusuf Tuna
Kayıt Tarihi : 21.2.2019 22:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!