Gönlüne Bereket Şiiri - Salih Erdem

hatırlarsan göğümüz bir demiştim
unutmuşum
……………….yerimiz de bir demeyi

ordasın biliyorum
en sevecen halinle koynuna sardığın
sessizliğin boyutunda büyüyorsun
düşüncen ha bire söz dövüyor
yalnızlığın kırılgan tavında
……………………..sözler düşünceni
sükûtunu törpüleyen isyan
………………………….gözlerine vuruyor

başını kaldırıp göğe
yüzünü çevir geleceğe
……………………işte yine öyle umutla bak
ve bir dilek tut gönlünden
kayan yıldızla geceye akarak

ben
……baharda bulanık dereler gibi
bak çıkardım içimden kendimi
………………………………….çırılçıplak
bendimden taşıyorum zamana
…………………sözden söze sıçrayarak

yoluna
………..niceleri ömrünü telef etmiş
gözleri doymak
kulağı dolmak bilmez
bir dilberi manzumeye
bir sözü şahaneye meyletti gönlüm
sözlerimi yormazsan bahâneye
ona döktüğüm dili
saçsaydım kuru toprağa
inan şimdiye çoktan boy verir
yediveren nimetiyle
……………….dururdu dalında
dururdu meyveye yaprağa

meğer boşmuş ona verdiğim emekler
bir bilsen
…….o doymak bilmez yatağında
hâlâ
en arzulu
en aç haliyle beni bekler
nasıl desem
yarı gecede düşüme düşer
düşü düşüncemi dürter
……….düşü uykumu böler
sonra uyu uyuyabilirsen
oysa gözüm uykuda
ben de söz kalmadı desem
bilirim ki vehmi
……………….başka bir gönlü deşer

söyle neye yarar şimdi
konacak bir dalın yoksa
kanat takıp mavilerde uçmak
ama heyhât
kırkında aşka merdiven dayadım
……………………………………..mevsime inat
yakışır mı şimdi bana durmak
bakalım zaman daha neler gösterir
yolumu nereye çıkarır
sere serpe ruhuma yayılıp
………sırlarımı gün eden hayat

gökte rahmet
yerde bereket
aç artık gönlünü
böl parçala yoksullara hayır et
yalnızlığında kim çoğalmış aşkta
unutma ki gönül de
……kendini her dem doğuran bir toprak
bırak yerinde yeşersin
……………….bırak duygularını azat et
ve arada bir yere bak
altında binlerce aç
…………………gör ki açlar gönlüne
…………………gönlün âleme aç
şimdi sus
…….eğil kulak ver
bak ne diyor dinle
aç bîilaç hançeresindeki zayıf ses
………………………çınlar kulaklarımda

“gönlüne bereket yavrum
……………...gönlüne bereket”

03.01.2006 22.23
05.01.2006 17.35

Salih Erdem / Aydın