Gönlünce Yaşamak Şiiri - Yücel Ertekin

Koşumuz böyle bitmemeliydi anla
Çağlarca sürmesini dilemek boşa
Açılan her kapıdan sen esmelisin
Bu balkon bu çiçekler bu patika
Seninle dolmalı içi dışı
Bütün süngerleri balıkçıların
Martı diye balıklara yem
Ellerim alıştığı yerlere düşer
Söylenmemiş olanları içine alan
Bir tohum niyetine toprağa
Tuz niyetine çorbaya atılan
Kağıtların en beyazına sarılı
Yorgun bedenimde her akşam
Bir yara var kanayan
Uzat ayaklarını rahat bir heykel gibi
Gökyüzünün mavi çarşafına
Bak insanlara mutluluğu öğren
Yaşadıkça değerlidir bu zaman
Yaşadıkça yenilen

İstersen ışıkları tümden söndür
Bak yüz metre kaldı gönlünce yaşamaya
Gönlünce yaşamanın tam zamanıdır şimdi
Aldanma çıkıp gelen ayrılığa
Ayrılık aslında garip bir gündür
Gönlünce yaşamaya bak
Yaşam çağrılısı az olan bir düğündür.