Gönlüm yine hüzünle doldu
Bana bunu en yakınlarım buldu
Yaşlanınca hepsi daha aleni oldu
Sonunda göz yaşlarım pınar oldu.
Bir yanda oğlum yol bekletir oldu
Kızım güzel davranışlarıyla hüzne boğdu
Diğer kızım hem sevimli ve sorumsuz oldu
Sonunda göz yaşlarım yine pınar oldu
Olmadı olamazdı kimseden sıkletim
Sıkıntım yakınlarımı çok sevmeliğim
Onlar üzerinde daha iyisini aramalığım
Sonunda yeterince göz yaşımı akıttığım
26022009.1030 Ahmet özcankaya
Kayıt Tarihi : 29.5.2009 19:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Özcankaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/29/gonlun-huznu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!