Gönlün hücresi… Şiiri - Mustafa Cilasun

Sinemin değişmeyen hücresi,
İnsan mimarisiyle alakasızdı

Hükümlü duyguların mekânı,
Kim bilir ki, de neleri gizlerdi.

Gizemli sırlar, ifşa edilemezdi,
Gönül hücresinde gizlenmeliydi,

Her bir gönlün hücresi, fezaydı,
Güneşti, aydı, yıldız pınarıydı.

Onca sevdalar, sızlayan yaralar,
Yaşadığımız manalarda ki aşklar,

Sakladığımız feryatlar, figanlar,
Hücre duvarların da yankılanırlar.

Bilseydi aşkı muhatabı o yarayı,
Fedayı can ederdi, basardı kalbini.

Bir can, kim can, aşksız heyecan,
Mahlûk ati hayvaniye de bir yaşam,

Sevmeden, meşk etmeden her ölen,
Manaya hasret kalmış nice gömülen,

Sezen, süzen, düşünen ve her gören,
Teni öteleyen, nefsi kıran, bir erendir.