Yalnızlığın başkenti kutsaldır,
Ve bilirsin ki insan en çok yalnızken uysaldır…
Bir bir açar dertlerin efendisi sözlerini kölelere,
Ağzı açık dinler köleler dertleri; belki çözüm bulurum diye…
Köleler ise aslında duvarlardır,
Bunu bilen efendiler ise kahramanlardır…
Oysa her derdin dermanı özünde gizlidir,
Öze inenler kendi sarayının efendisidir…
İnsan en çok yalnızken kaldırır ellerini semaya,
Döner durur pervane misali bir duadan bir duaya…
Esirger mi hiç rahmetini; Rahmeti Esirgemeyen,
Yalnız O’dur (cc) karanlıklara ışık veren…
Gönlümüzün başkentinde yalnız olsakta bekliyoruz,
Asla kesmeyiz ümidimizi,
Aciziz, şükürsüzüz, mahcubuz, biliyoruz…
07.12.2009
Emel BulutluKayıt Tarihi : 7.12.2009 19:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Döner durur pervane misali bir duadan bir duaya…
***
Ne kadar güzeldi satırlar......Ümit dolu satırları yazan gönül, sanırım gönüllerin başkentidir.......Saygılar....
Abdulvahap Yıldız
Asla kesmeyiz ümidimizi,
Aciziz, şükürsüzüz, mahcubuz, biliyoruz…
Tebrikler Emel Hanım, Çok anlamlıydı, feyiz alarak okudum. Başarılarınız daim olsun. Selamlar.
TÜM YORUMLAR (8)