Gönlümüzün gülüydü Mehmet Gül

Bir devrin destanını yazmıştı,
Gönlümüzün gülüydü Mehmet Gül.
Ölümü ile bizi üzmüştü,
Gönlümüzün gülüydü Mehmet Gül.

Yürüyüp Hak badesini içti,
Dünyadan öbür haneye göçtü.
Bizden ayrılalı on yıl geçti,
Gönlümüzün gülüydü Mehmet Gül.

Onu tutup kenara atmadık,
Ardından ağlayıp yas tutmadık.
Onu hiç bir zaman unutmadık,
Gönlümüzün gülüydü Mehmet Gül.

Milliyetçi gençlerin özüydü,
O gönüllerin gören gözüydü.
Ülkücülerin gülen yüzüydü,
Gönlümüzün gülüydü Mehmet Gül.

Yusuf soy sopladık boy boyladık,
Ardından nice destan söyledik.
Yüce Hakka emanet eyledik,
Gönlümüzün gülüydü Mehmet Gül.