Gönlümün Uğrak Yeri Şiiri - Rüstem Badıl ...

Kaldım geceyle dertleşen sokakların ortasında,
Bir yıldız kaydı, adını mırıldandım usulca,
Bir seninle dindi içimdeki onca fırtına,
Gönlümde harman oldu tüm yaralar, kanamıyor artık.

Duy beni, kalbinin ince tellerinden,
Bir umut var ya, ince bir ışık gibi sızan,
Her karanlıkta bir gün doğumuna inanan,
Gözlerin, ufkumda sonsuz bir deniz sanki.

Yağmurda ıslandık beraber, çamura battık,
Kırık dökük, yarım kalmış hayallerle avunduk,
Ama bil ki, her düşüşten sonra yine kalktık,
Gönlümde bir sen varsın, bir de yaralı gökyüzü.

Ömrümden düşerken günlerin yaprak yaprak,
Her bir saniyeyi adınla süsledim, sakladım,
Bir adın vardı dudaklarımda, öyle güzel,
Öyle kendine has, öyle benzersiz…

Ne varsa kalbimin derin kuytusunda,
Hep seni sakladım, hep seni bekledim,
Gözlerinde bulduğum o sevdayı özledim,
Kimseler duymasın diye kalbime fısıldadım.

Ah, sen bilmezsin belki,
Kaç kere adını yazdım gecenin karasına,
Kaç kere içimde çırpındı hasretle dolu cümleler,
Bir sen, bir de uzak yıldızlar şahidim bu sevdaya.

Sen geçerken içimden, rüzgar gibi,
Gözyaşım düşer toprağa, adı sevda olur,
Ve her sabah yeniden çiçek açar anılarla,
Sen varsın ya, bu dünya bana yine güzel.