Şimdi ise acıyan sadece yüreğim,
Acısı hiç geçmiyor Anne.
Anlıyorum büyüdükçe acısı çoğalıyor,
Yürek acıları hiç geçmiyor.
Küçükken sevdiklerim hiç gitmez sanırdım,
Büyüdükçe onlar beni terkediyor Anne.
Mutluydum o zamanlar saf bir çocuktum.
Mutluluktan ağlamayı bilirdim,
Bide düştüğüm ve dizimi acıttığım zamanlar.
Şimdi ise mutsuzluktan,yenilgilerden,ayrılıklardan ağlar oldum.
Çocukken senin dizlerinde teselli bulurdum Anne.
Başkalarında ararken sevgi deilmiş onlarınki anladım.
Gerçek sevgi senin kollarınmış anladım,
Ve yine ağladım Anne nerdesin?
Kayıt Tarihi : 17.9.2007 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
selam ve saygılarımla kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (2)