Gönlümün Tek İstasyonu Şiiri - Emre Söğüt

Bekliyorum hala trenin uzaktan gelecek olan sessiz çığlığını,
Hayallerim ilk gün ki gibi hala tehirli,
Ağaçlar çiçek açmış, yeşermiş ama meyveler bu mevsim de rötarlı.
Yorgunluğumun sebebi bahardan mı? senden mi? Anlayamadım.
İkilemdeyim, dertteyim, kederdeyim.
Bir bardak çayı yudumlarken yine seni düşünmekteyim.
Bak çaya şeker koymayı yine unutmuşum.
Ama çayın yanında seni düşünmediğim an olmadı daha...

Daha ilk gördüğüm günden beri
Senle ilgili her şey mıh gibi aklımda
Söylenecek senle ilgili her söz sana
Sana bakmaya doyum olmuyor
Unutuyorum kendimi senin karşında
Karşında dururken çıkmıyor aklımdakiler ağzımdan kulağına,
Kulağın duymasa da gözlerin anladı aslında
Yüreğin anlamasa da...

Masada kağıt kalemim hiç eksik olmaz.
Yanında radyom sa olmazsa olmaz.
İmkansız bir sevda nasıl yazılmış dizelere
Öğreneceksin elbet sende bir gün...

İmkansız zaman alır derler ama ne kadar zaman?
Bir ömür yeter mi? yetmez mi?
Bazen seni seviyorum dediğine üzülürsün,
Bazense diyemediğine...
Ama her zaman aynı duyguyu yaşarsın
Keşkelerden hiçbir zaman kurtulamazsın...

Ne yaparsın bizim gibi sevenlerin kaderi bu,
Dert şarabı içip sarhoş olmak
Izdırap ateşinde yanıp kavrulmak
Treni beklerken kaçırıp arkasından bakmak
Sessiz çığlığını duyup ta yetişememek
Hep dünün karanlığında kalıp aydınlık yarınları görememek

Söğütün dalları narin olur.
Kalbi her dem dertli olur.
Saat gecenin beş buçuğunda da olsa
Aklı hep sende olur.