Gönlümün Sultanı İstanbul

Sıcak bir mevsimde tanıştım Seninle

Nemli gözlerinle merhaba deyişini hiç unutmuyorum

Yakıcı bir rüzgâr savurdun o dalgalı saçlarınla

Kokunu hissediyorum her sokağında, her mabedinde

Maziye dalmış bir seyyah misali geziyorum saraylarında, sultanlarının arasında

Sana susuyorum ve Seni Senle yaşıyorum

Kimi zaman Beyazıt’ta, kimi zaman Taksim’de

Bazen ellerimi semaya kaldırmış bir şekilde buluyorum, bazen de Sana dokunduğumda

Adına tepe denilen mekânlarını en az yokuşların kadar seviyorum, usanmadan

Sonra tenine dokunmayı, Seni arzulamayı ve Seni izlemeyi…

İnançlarını seviyorum, İnanışını yaşıyorum, tekbirlerle yüreğimde dolaşıyorum

Adını seviyorum, adını söylemeyi seviyorum

Galata’dan İstiklale uzanan yollarını arşınlıyorum

Beşiktaş sahilinde oturmayı, Ortaköy de Sana karşı kitap okumayı seviyorum

Kanlıca da balıklarını beslemeyi, Beykoz korusunda sevgiliyle olmayı özlüyorum

Hüdayi yokuşunu tırmanmayı, Mihrimah’ın önünde Seni beklemeyi istiyorum

Adalarından en çok büyük olanına hayranım, hani şu tarihi çarşısı olanı beğeniyorum

Kulelerini hayranlıkla seyrediyorum, Kız kulesini ayrı bir yerde tutuyorum

Saray Burnuna hasret soluyorum, lakin Seni Süleymaniye’den seyre dalmayı anlatamıyorum

Meydanlarından, At Pazarını, Taksimi, Beyazıt’ı biliyorum

Surlarının yamacında çay içmelerimi unutamıyorum

Fethinin Sultanı Fatih’i dualarımdan eksik etmiyorum

Seninle olmayı, yaşamayı, yaşamaya çalışmayı, koşuşturmayı, bazen üzülmeyi seviyorum

Yuşa’yı, Yahya Efendiyi, Mahmut Hüdayi’yi Eyüp El Ensari’yi, Ebul Vefa’yı ve daha nicelerini görüyorum,

Akşam olunca Çamlıca’dan Sana bakmayı seviyorum

Parklarını, caddelerini, sokaklarını, karış karış öğreniyorum

Yüreğimde bir yer açıyorum, sığamayacağını düşünsem de

Seni, benim gibi sevdiğini düşündüğüm yüreklere yazıyorum bu mısraları,

Yüzeysel bakışlara inat, ismini haykırıyorum yüzlerine

Bir naat misali Senden bahsediyorum, Seni kıskanan Sevgililerime

Diğer diyarlara Seni anlatıyorum, boyun bükseler bile

Seni gören başka yerde nefes alabilir mi, bilmiyorum

Seninle yaşayan başka yerde yaşadığında, adına hayat diyebilir mi?

Barbaros yokuşundan Yıldız’a çıkmayı özlüyorum ve Yıldız’dan Sana bakmayı

Yıldız Sarayını, Orta Bahçeyi, Yıldız Şaleyi gözümde canlandırıyorum

Fatih’ten geçerek, Yavuz Selim’den Altın Boynuzu izlemeyi düşlüyorum

Ezan seslerini, Cuma’da el açtığım mabetlerini ve sabah namazlarında Şehzadeyi özlüyorum

Ayasofya’nın Sultan Ahmet’e AŞK’ını yaşıyorum yüreğimde

Galata’dan uçan Hezarfen’i görüyorum her bakışımda semaya

Kalyonlarının yanaştığı rıhtımları görüyorum, leventlerinin selam duruşunu anımsıyorum

Bazen uzaktan bakıyorum Sana, haberin var biliyorum

Bazen cahillik edip Seni kelimelerle anlatmaya çalışıyorum, şu anki gibi

Biliyorum ki ben, yalnızca Sana olan AŞK’ımın sınırlarını çiziyorum

Menzilsiz bir AŞK’ı kapana sıkıştırıyorum, Sana haksızlık yapıyorum

Dedim ya Sultanım Seni sevenlere bu yazdıklarım, hissettiklerim, yaşadıklarım ve gördüklerim

Herkesin farklı bir Sen deyişi var, duyabiliyorum bunu tinsel bir güçle

Seni farklı bir anlatışı, Sana farklı bir AŞK’ı ve Sana farklı bir seslenişi mevcut

Sultanım, bir sürü adın var biliyorum

Lakin ben en çok, “İSTANBUL” demeyi seviyorum.