Saçlar, güneşten bir tel
Gözler, deniz mavisi
Doksan altmış ince bel
Gönlümün, son varisi
Akşam güneşi gibi;
İçime, çöktü hüzün!
Gittiğin günden beri,
Hep yaşlı, kaldı gözüm..
Kurumadı gözlerim,
Gülmedi, inan sensiz!
Dön gel artık, güzelim!
Dön gel artık, insafsız!
Sudi.
Muhittin Sudi YıldırımKayıt Tarihi : 19.4.2016 13:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"İnsanlar, ilk aşkını son aşkı; son aşkını da ilk aşkı olarak bilirmiş." Son sevgili de varsın "Hülya" gibi olsun! Gönlünü tazelesin, bahar versin yeter!
![Muhittin Sudi Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/04/19/gonlumun-son-varisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!