Gönlümün Sızısı Sevdiğim Şiiri - Hasan Duru

Sana bu satırları, paramparça ettiğin hayatımın, en divane en serseri köşesinden yazıyorum. Kaç kez geldim o ülkeye, kaç kez bekledim seni saatlerce bildiğim tüm adreslerde. Kaç kez içtim hasret zehrini zulmünün kurnalarından biliyor musun?

Fotoğraflarına bakıyorum, bir sokak çocuğunun, hiçbir zaman sahip olamayacağı oyuncaklara baktığı vitrinlere bakar gibi. Saçlarına dokunuyorum, parmak izlerim kalsın istiyorum saçlarının kokusunda. Zaman duruyor sanki. Derinliğinde kaybolduğum ceylan gözlerine bakıp seni çok seviyorum diyorum.

Evet, her şeye rağmen, seni sevmekten, seni beklemekten hiç vazgeçmiyorum. Sayfalar dolusu mektuplar yazıyorum yüreğimin sen duvarına, üzerine çiğ düşmüş yorgun kelimelerden. Sonra bir bir yakıyorum onları, olur da buzlanmaya yüz tutmuş cümlelerde üşürsün diye.

Biliyorum. Bir gün mutlaka geleceksin. Hiç umulmadık bir anda, ya yarın ya da bin yıl sonra. Ama mutlaka geleceksin. Çünkü hiç kimseye vermedim, veremedim aşkının işgalindeki yüreğimi.

Biliyor musun?

İki satır yazamıyorum artık. Yoruldum be sevgili.. Seni beklemekten, kendimi kandırmaktan yoruldum. Şiirlerimde yaşattığım senin yerine kendini koyan, hiç tanımadığım kadınların beni sahiplenmesinden yoruldum.

Ne şiirleri seviyorum artık, ne de şarkıları. Aksi bir adam oldum. Şizofrenik hayaller peşindeyim. Çünkü her şey sen, her yol sana çıkıyor.

Tahtaları çürümüş, yaşlı, eski bir liman gibiyim. Seni bekliyorum sevgili. Fersiz gözlerimde, solgun bakışlarımla seni bekliyorum.

Biliyorum mutlaka geleceksin.