Gönlümün şafağı yetiş imdada.
Ruhumun ışığı söndü gel yetiş.
Kaldım okyanusta bulamam ada.
Sular yol vermiyor dondu gel yetiş.
Yazdığım şiirler olmuyor nefes.
Yalnızlık benimle ne seda, ne ses!
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta