Gönlümün Şafağı Şiiri - Hüseyin Sığırtmaç

Gönlümün şafağı yetiş imdada.
Ruhumun ışığı söndü gel yetiş.
Kaldım okyanusta bulamam ada.
Sular yol vermiyor dondu gel yetiş.

Yazdığım şiirler olmuyor nefes.
Yalnızlık benimle ne seda, ne ses!
Vazgeçtim yaşamdan kalmadı heves.
Azrail sineme kondu gel yetiş.

Dünyalık arzular değil ebedi.
Ahde vefa deyip işlet edebi.
Divanı mahşerde derin bir debi.
Yaşanan ömürlük andı gel yetiş.

Dünya varlığına etme itibar.
Yaşamın kaynağı sevgi ile var.
Sığırtmaç ölse de ikrarına yar.
Seni kendi gibi sandı gel yetiş.

Hüseyin SIĞIRTMAÇ
Antalya 06 Haziran 2015