Gönlümün Nuru Şiiri - İdris Sever

Âmine doğurdu dünya güller güzelini,
Dedesi koymuştu O’na, “Muhammed” ismini.
Müjdeledi Kureyş’e O’nun övüleceğini.
Başımın tacı, gönlümün nuru Muhammed...

Fil Va’kası’ndan elli gün sonra doğdu O nur,
O’nun güzel ismi arş-ı âlâda okunur,
O gece gökyüzünde bir yıldız oturur
Başımın tacı, gönlümün nuru Muhammed...

Âlim olan yıldıza bakıp diyor: “O geldi.”
Kisra’nın sarayında on dört sütun devrildi.
Mecusilerin ateşi birden sönüverdi.
Başımın tacı, gönlümün nuru Muhammed...

Sava Gölü kurudu, Sema’yı da su bastı,
İran Şahı’nın yüreğini bir korku sardı,
O gece melekler diyarında şenlik vardı,
Başımın tacı, gönlümün nuru Muhammed...