Gönlümün Neşesi Yok

Gönlümün neşesi yok
Gönlümün neşesi yok, ben yıllara dargınım
Ömrümce bir gün olsun doyasıya gülmedim,
Mevsimler yıllar olan, geçip giden zamanda,
Ömrümce bir gün bile doyasıya gülmedim.

Ömrümce çilem diye, yorulduğum yollarda
Yoruldum buna rağmen gülemedim sonunda.
Dünyanın her bir derdi, taç oldu’ da başımda,
Ömrümce bir gün bile doyasıya gülmedim.

Neylesin deli gönlüm, yeterince çekmişse,
Ömrünce bir gün bile, kader bana gülmezse.
Hayatta bazı zaman kahkaha ile gülsem’ de,
Ömrümce bir gün bile doyasıya gülmedim.

Hazanı bekler gibi, dal üstünde beklerken
Sarardım yere düştüm baharımda erkenden.
Yıllarca Hak yolunda, dertle cefa çekmekten,
Ömrümce bir gün bile doyasıya gülmedim.

Kul Yüksel direnirken, hayatında yaşama,
Gülmemiş hiçbir zaman, çeker bitmez çileyi
Diyor’ ki dertleşirken, bilsem’ de şu gülmeyi
Ömrümce bir gün bile doyasıya gülmedim.

02 Aralık 2014-12-02
Antalya.