Gönlümün mesaisi Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

GÖNLÜMÜN MESAİSİ

Yedi kırkbeş İstanbul vapuru gibi,
Bu günde başladı gönlümün mesaisi.
Bahar yorgunluğumu,
Uyku mahmurluğumu,
Geç kalışının sebebi hangisi?
Özlemle bekleyen biri var bu iskelede,
Geç kalma emi!
Gelişinin saniyeleri dolmuyor,
Beklide bu hayatımızdaki son vapur…

Sabırsız bekleyişlerim çarparken sahile,
Kanatlanıpta gelsen,gelebilsen
Yedi kırkbeş deki yolcu seferine.
Adresi olmayan yerlerde insek,
Kaybolsak birlikte
Demir atsak sevda körfezine.
Yada…
Ala bora olup mavi aşk sularına kapılsak,
Yetişsen yedi kırkbeş vapuruna
Bu son yolculuğumuz olsa,
Silsek;
Yaşanmamış saysak
Sonu bitmemiş hikayeleri.
Çöle düşen bir yağmur damlası gibi,
Gönlümün baharı olsan.
Bekliyorum aşk seni gel,
Gel ne olursun geri,
Her gün gibi, bu günde geç kalma emi…

Gamze YAĞMUR

30.03.2011