Gönlümün kıyısı Şiiri - Akif Tütüncü

Hava iyice soğuk yüreğim buz kesmişti
Bir yandan da yağmur gönlüme çiseliyordu
Kaldırımların gönlüme dönük kıyısında
Çömelip iki büklüm olmuş bir yürek
Kalbinden ayıkladığı balıkların kılçıklarını temizliyordu
önünde hayatın sinsi yağmuru
renk renk dokunmuş aşk kilimini örseliyordu
sarı,kırmızı,mavi küçük sevdalar
hayatın kaldırımlarına süzülüyordu
bir kalemde harcanmış isimsiz mezar taşlarıyla dolu aşklar
en değişmez rotası yaparak yaşamımın çizgilerini
ileriye dönük el feneri oluyordu.
Sandalla gönlümün bir kıyısından öteki kıyısına doğru
Sevdayı ömrün en değişmez rotası yaparak
Hüzün çizgilerimden oluşan küreklerle bir yolculuk başlıyordu
Gönül kütüphanesini okumaya doğru
Her sayfası hayattan kopmuş bir yüreğin izleriyle sararmış

Sisler içinde hikayelerle dolu
Denizde yüzemeyen balık misali
Gece vurmuş gönlümün gözüne
Ne zormuş dayanmak insan sisine
Şarkılarda seni anmak ne zormuş
Ay kapatırmış gözümü sensizlikte dolunay misali
Hayaller takılınca oltaya
Derinlere yüzemezmiş gönül
mazi boğulur parçalanırmış yürekte

bütün ömür beklediğim kaybettiğim gençliğimin belgesini aradım kütüphanede
sonranın bilinmezliğinde kayboldum
hayatımın sonbaharına doğru akıntı olup aktım
bir yürek yangının ortasında kaldım
yine sonbahar geldi yine dertlerim azacak
yüreğimde bir volkan fışkıracak
içinden sen çıkacaksın
diken batacak sana gönül yaprağım kanayacak
akan kanda boğulacağım
sensiz kalacağım

gitmeler bir seni uzaklaştıracak
yüreğim kanayacak
yüreğimde bir ok atılıp her şey yabancı olacak
annemin sütü konacak dala
dal ağlayacak
sensiz kalacağım