Gönlümün kırk kapısı

İçimde bir zirve var, adı bilinmez,
Rüzgârla konuşur, taşla susar.
Gecenin göğsünde bir yıldız gibi
Yalnızlıkla yanar, sabırla parlar.

Kuytu bir patikadır ruhumun izi,
Sessizliğin haritası çizilmiş orada.
Bir mağara değil, bir sır mahzeni,
İlham orada doğar, kelâm orada.

Kervan geçmez, turna konmaz,
Ama ben yürürüm, içimle yarışta.
Her adım bir dua, her nefes bir yük,
Zirveye varmak, kendime varmak aslında.

Sükût giyerim, sesin gölgesinden,
Ateşle yıkanır içimin vadisi.
Ne yağmur söndürür, ne zaman siler,
Ben o dağda, ben o sevdada kalıcıyım.