Gönlümün Kanayan Gülü

Sen benim gönlümün kanayan gülüsün
Kalbimin derinliklerinde yanan külüsün
Sensiz geçen bu ömür bana zulüm, keder
Dünyamı aydınlatmaya tek gülüşün yeter

Sen ki, bir gül bahçesinde kokan en güzel gül
Sen ki, o gül bahçesindeki eşsiz mor sümbül
Sana hasret sana muhtaç bu gönül
Hayal ettiğim düşler için bana bir gül

Zemheri ayazında donmuş kalbim
Soğuk, sensiz ve çaresiz kalmışım
Gönlümde açan gül solmuş, sararmış
Nefesim, suyum, çarem her şeyim
Ben senin aşkınla öleceğim