Ey gönlümün İstanbul'u.
Seninle başlayan her cümle kalabalığa inat duyuruyor sesini bana.
Adını her andığımda Fener'in taş sokakları susuyor.
Gökyüzü dahi nefesini tutuyor.
Balatın yorgun duvarları aralıyor hafızasını,
Sevdanı İstanbul'un sokaklarına tekrar tekrar anlatıyor.
Yüzün gözümün önüne gelince,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta