Ben bu gün bir maviyi esir aldım bulutlarımı çaldı diye. Ve sırf bu sebepten dolayıda esaretini gölgede bıraktım. Kendi alacaklarıma mahsuben; hayatın gün görmemiş saatlerini alıkoydum aklımın hücrelerinde. Ve neyi esir aldıysam; inan ki onun esiri oldum.
Gün görmemiş günahların mabedinde yas oldum aktım, duman olup tüt-tüm soluksuz bacalarında çatısı olmayan evlerin.
Ya yardan geç, ya serden derler ya hani; ben her şeyden vazgeçtim. Ben daha kendi günahlarımın hesabını veremezken, senin azaplarının bedelini ödedim.
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta