Gönlümün Güzeli Şiiri - İsmail Detseli

Toros dağında obada çadırları gezerken
Bir Yörük güzele meyil verdim gönülden
Bilmem buranın havasından bilmem suyundan
Yaktı kül eyledi beni güzelin hilal kaşları

Kısa konuşup tanıştık güzeldir huyu
Yaşı kaç bilmemde servi gibi boyu
Düşünde görüp yaşamış kötü tabloyu
Ürperir rüzgâr estikçe kızın siyah saçları

Ne yapayım çok uzak köy ve obamız
Sanki benzerlikler arz ediyor mayamız
Ayni kültürü yaşar köyümüz ve yöremiz
O güzelin gözünde gördüm akan yaşları

Bir kere gördüm yüzünü övgüye sığmaz
Böyle güzeli seven genç sevgiye doymaz
Aşkın gözü kör derler kulağı da duymaz
Affa uğrar görülmez olur o güzelin suçları

Güzel seni doğuran anaya selam ederim
Babanıza obanıza saygı sevgi beslerim
Dağlar bu güzeli incitmeyin üzmeyin derim
Çünkü onun gönüllerde her dem ayrıdır yeri

Bir bakışta ozan İsmail in kalbine girdin
Bütün gönül zenginliğini cömertçe verdin
Var ise derdini efkarını bana sar sevdiğim
Dolduralım sevgi ve aşkla artık kalan yaşları

9 Eylül 2007