sormazlar be gülüm doğarken
sanma ki yaşarken soracaklar
ama hep sen soracaksın
gönlümün dost gülü...
yol da sen
hedef te sen
herbirimiz sanki bir ağaç gibiyiz
pek gideceğimiz bir yer yok aslında
kendimizden başka...
bu anlayışla
çiçek açmaya
ve meyve vermeye başlarız
mevsimler değişirken...
biz artık sürekli olarak
bir ağaç gibi olgunlaşarak
çoğalırken
dünyayı güzelleştiririz
arzu ve korkularımızdan arınarak
ve de üstelik özgürleşiriz...
yaşama sevincimizle
hayata sarılırken
dünyanın kendi eserimiz olduğunun
ve de dünyanın biz olduğumuzun
bilincine ulaştığımız işte o gün
ölürken doğduğumuz gündür...
Kayıt Tarihi : 23.1.2006 18:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçinde mesaj barındıran ve sadece şaire değil esasen tüm okuyanlara bir şeyler sunmaya çalışan şiirleri her zaman beğenmiş ve takdir etmişimdir.
Ali beyin bu şiiri de bireysel duyguların hitabı gibi görünsede bence tekrar tekrar okunmalı. Öyle ki beni düşündüren mısralardı...
_
dünyanın kendi eserimiz olduğunun
ve de dünyanın biz olduğumuzun
bilincine ulaştığımız işte o gün
ölürken doğduğumuz gündür
Tebrik ediyor sevgilerimi sunuyorum...
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
TÜM YORUMLAR (6)