Gönlümün Defterine damlamasın

Gökyüzü sustu bu gece
Önümde durur bir bilmece
Neyler çalar bu demde
Loş ışıklı mabedimde
Üzüntü kapladı evreni
Müteessir oldum göremeyince seni
Üzerime yağdı, rahmet yerine kül
Ney sesine eşlik eder bülbül
Dikenleri batar bir gül
Ellerinden sızar al
Feryad eden yüreğinden sızar
Tuttuğu gülün ona armağanıdır
Ecel gelse şuan
Rıza gösteririr o an
İsterki soğusun, bu yaralı can
Neyler çalar, bu demde
Ecesi ecel olsa ne yazar
Damlasın kanım
Ak sayfalarına gönlümün
Meltem rüzgarları essin
Loş gecede
Alsın götürsün denize
Matemli hava belki bırakır geceyi
Akşam yıldızına
Sussun gönlümdeki bülbül
Itri kokulu bahçeden uçsun
Neyler çalar bu demde..!