Gönlümün Çiçekleri Şiiri - Mehmet Şerif ...

EY GÖNLÜMÜN ÇİÇEKLERİ

Çiğnedim geçerek gerçekleri,
Basamak yaptım yalanlara.

Yükseldi sütunlar yalandan koskoca.
Tırmandım sarp kayalara;
Hiçe sayarak yemyeşil ovaları.

Yem olmamak pahasına kartallara,
Oldum kurda, kuşa yem!

Bataklık, kendini kurtaramamış bataklık!
Beni kurtaracak sandım,

2

An oldu:
Yarar umdum susuz yosunlardan.

Çöllere kızgın kumlara uzandım,
Yasemini koklayayım sevdasıyla!

Ey gönlümün çiçekleri!
Nerdesiniz?
Bahar seherlerinin güle tutkun bülbülleri.
Sizi çağırıyorum seherleri…
Doğacak zamana karşı.
Zamana, çırpındım duyurayım diye sesiniz;i
Rüzgara ,kuşlara duyurabildim ne duyurdumsa.

Kurudu dudaklarım, gözümse kan çanağı.
Saçlarımı mı yolayım istersiniz?
Çare diye dikene sarılınmaz ki…
Ufuklarda bir ağartı yok mu?
Söyleyin, ne yapayım?
Yine de bekleyeceğim sabahı…
Güneş doğacak!!!
Gözlerim parlıyor.

Geçtim insanlardan tanıklık için,
Horoz, tanyeri, yıldızlar;
Ateş, su, saray ve akıp giden zaman,
Çağırmakta sizleri.
Nerdesiniz, nerde,
Söyleyin ey gönlümün çiçekleri?

Haristani(M.Şerif CEBE) 08.05.1982
MENEMEN

Bu şiir izinsiz yayınlanamaz veya çoğaltılamaz ve başka bir adla yayınlanamaz.