Gönlümün Bayramları Müstehcendi Bize

Seni düşündüm hep

Yandığım haziran akşamlarını,

Ve o hiç içime sinmeyen suratını!

Uçurumlarda bağlandığım hurafe,

Yüreğime taktığım nişan,

Ömrüme vurgun yediren gül!

Uykusuz kabuslarda sarıldığım kimsesizlik,

Neydi beni böyle yapan?

Seni senden çok sevmeme sebep,

Söyle neydi sence?

Bir yangın gibi gelip,

Tüm ormanları yakmana sebep,

Neydi söyler misin?

Açık denizlerde boğulmanı istedim hep,

Tuzlu sularla bağrını yakmanı,

Ve benim gibi tutuşmanı...

Ama bir türlü olmadı.

Sen hep söndürmeyi bildin!

Öyle ya, ayıptı tüm yaşananlar...

Gönlümün bayramları müstehcendi bize!

Yüreğimin sensizlik damarları,

Ya ona ne demeli?

Çatladı bir yerden...

Kızıl yangınlara tercüme oldum,

Dilsiz ve kimsesiz yüreğimle!

Şimdi vazgeçtim aşktan,

Çünkü sensilik çoktan arşınladı sevdayı...

Denklemsiz aşkın çözümlemesiydik biz,

Bir sonuca ulaşmadan kaldık! ! !