Gönlümün Baharı Şiiri - Süleyman Bektaş

GÖNLÜMÜN BAHARI
Gitti geri gelir mi ki.
Yol üstünde durur mu ki.
Dursa beni görür mü ki.
Gözlerini ufka diker.
Ben nerede, o nerede,
Ben derede, o zirvede.
Gönül çıkmak ister amma;
Ömür izin verir mi ki.
Tırmanır geri düşerim.
Aşkı vahada yaşarım.
Çölde hırkasız üşürüm.
Leyla hırka verir mi ki.
Yâr bade yi taşa döker.
Bana dolu verir mi ki.
Endamı serviyi yıkar.
Bana doğru yürür mü ki.
Güvercinim ufuklar da,
Takla atar geri, geri.
Gayri gelse idi, bari,
Ağarsa da, şu tanyeri,
Çağdaşi aşk çağındasın.
Vuslatın son otağında,
Yıllar birçok şey öğretmiş.
Hazan düşmüş olsa da,
Ömrün meyve bağındasın.
Şükret, hali zamanına.
Kayalar yola düşmeden,
Dağın bu yamacındasın.
Ömründe kış yakınsa da,
Gönlünün baharındasın.

Süleyman Bektaş
(Çağdaşi)