Gönlümün Arka Bahçesi Şiiri - Onur Gültekin

Yoğurdum hayat hamurunu ana, tam kıvamına geldi.
Vurdum şu gönlün tellerine ana, saz kıvamına geldi.
Suskun geçti onca senem ana, yaz kıvamına geldi.
Dillensin ki duygularım ana, oğul tadında birkaç satır yazarım belki...

Nakşettim nasihatini karakterime ana, bal kıvamına geldi.
Baharlar daha yakın artık ana, dal kıvamına geldi.
Şafak söküyor menzil göründü ana, yol kıvamına geldi.
Dönmem döndüremezler de ana, bu yolda yoldaş olurlar belki...

Hamdım piştim ana, can kıvamına geldi
Hara attım şu yüreğimi ana, kor kıvamına geldi,
Vurdum çekici gönlün örsüne ana, kın kıvamına geldi.
Bükülmez bükemezler de bu boynu ana, kırarlar belki....

Hırçındım duruldum, ağladıkça arındım ana, “ah” kıvamına geldi.
Düştükçe anladım düşkünlerin yarası nasıl sızlarmış ana, “eyvah” kıvamına geldi
Bir rüyaymış hayat, kan-ter içinde uyandım ana, tamah kıvamına geldi.
İncinmem incitemezler de ana, bir damla gözyaşında boğarlar belki...

Damıttım yalnızlığımı efkarına gecenin ana, dem kıvamına geldi.
Bir yaprak misali savruldum yıllarca ana, gam kıvamına geldi.
Çamura attılar gönül cevherimi dost bildiklerim ana, som kıvamına geldi.
Kıymetim düşmez düşüremezler de ana, bir pula satarlar belki....

Asaletim kanımdan, asiliğim kararımdan ana, yay kıvamına geldi.
Ne toz-pembe görünümlü kara günler geçti ana, say kıvamına geldi.
Ayazlarda yüreğimi bahar özlemiyle ısıttım da ana, toy kıvamına geldi.
Yılmam yıldıramazlar da ana, bir kahpe söz ile vururlar belki....

Yetim kaldı vefa, para en büyük kudret oldu ana, sürur kıvamına geldi.
Unutuldu insanlık, adem olmayanlar adam oldu ana, gurur kıvamına geldi.
Sahipsiz artık sadakat, ahde vefa şart oldu ana, ONUR kıvamına geldi.
Sendelemem sendeletemezler de ana, bir latif gülüş ile yıkarlar belki...

Sır vermedim, sabırla büyüdüm de ana, al kıvamına geldi.
Dindi içimde fırtınalar, sustu bülbülüm ana, lâl kıvamına geldi.
Çaresizliğin zemherinde ümidimi büründüm de ana, şal kıvamına geldi.
Kırılmam kıramazlar da ana, bir kuru gül ile incitirler belki....

Riya etmedim, gülü dikeniyle sevdim de ana, suç kıvamına geldi.
Bıktım dost yüzlü menfaatperestlerden ana, hiç kıvamına geldi.
And olsun yine de dönmedim sözümden ana, taç kıvamına geldi.
Anlatamadım anlamadılar da ana, gün gelir bir gün anlarlar belki....