Gönlümde bir mâbed vardı, sessizce semâ ederdi,
Bir aşk vardı, adı sen, gecelerde zikrederdi.
Ben seni bir nur bildim, secdelerle bekledim,
Sen geldin, İbrahim gibi… gönlümü put zannettin.
Taştan değildi o kalp, ne heykeldi ne serap,
İçinde Rahmân yazılı, hakka açan bir kitap.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta