Gönlümü karatan ne acı bir karar!

Sen bir kararın arifesinde salınırken
Umuyorum ki belki de çok haklıydın
Son kez çaresiz kalıp sabrediyordun
Nihayette hâkim edasıyla hükmettin

O hükmü duymadım ama okumuştum
Değil bakan gözlerim içimi de karattın
Mümkün olmayan bir oyun adlandırdın
Halimi ne çok utandırdın onur koymadın

Oysaki bir suçum uzaklardan okumaktı
Sesini duymadan tenini görmeden aşktı
Elimde olmayan, hissiyatı saran umuttu
Kimler okuyup sızlanmazdı niye yazılırdı

Dili sinen senin sen yazdığın sürece ensin
Bir ulu çınar misali gönüllerde çok yücesin
Sen şehrin ayaklarında edebinle örneksin
Sen çok özelsin özellikle seçilen bir nisasın

Bitek dileğim bende seviyorum diyebilmen
İsteyemem senden sevdamla seni üzemem
Sana kavuşmak için en ufak bir adım atmam
Yeter ki sen üzülme, benim içim çile çekme