Gönlümü Gül Döşedim Şiiri - Özdemir Aydın 2

alın var, yeşilin var, kurban olam sarın mı yok
özlemin buram buram meyve veren dalın mı yok
bir mendil işle dedim, yar sandıkta bohçan mı yok
gerdanın binbir dökmüş, dağında çiçeğin mi yok.

kışımı kara çalmış, içim zemheride yok
parmağın şelpe vurur, bakışın şahinde yok
gece hüznüme aşık, bu demim demirde yok
sümbülün evlek evlek, bana bir çiçeğin mi yok.

boş laflara karnım da tok, gözüm de tok
bakmasını bilene sınır da yok, yasak da yok
sarıl bana sıkıca, uykudan uyanasım yok
ovan menekşe dökmüş dulda çeçeğin mi yok.

içerim insan dolu, yürümeye yolum yok
görmek istersen şayet maskesi bir hayli çok
içimde bir sen varsın bu aşkı bitiresim yok
başağın boyun bükmüş, tarlanda çiçeğin mi yok.

kul aydıni kulundur, vatanım yok, yurdum yok
kral olsam cihana oturacak tahtım yok
ölürsem gurbet elde ağlayacak bacım yok
gönlümü gül döşedim, gezecek çiçeğim mi yok.