Gönlüme sordum; sen neydin?
Hep biçare berduş idim.
Cehennemi bilmez iken,
Öldüm öldüm de, dirildim.
Yaşar iken ölmek ise,
Şeriata uymaz imiş.
Hem yaşadım hem de öldüm,
Bu ne yavan kulluk imiş.
Akla sordum; sen nerdeydin?
Hep firari gezer idim.
Cenneti hiç bilmez iken,
Çölümde bir serap idim.
Bu yadigar aklı başa,
Alamadan önce imiş.
Yüce Rabbe tövbe etmek,
Yapılacak ilk iş imiş.
Ben ne desem, ne işitsem,
Cümlesi hep boş laf imiş.
Aklı başa almaz isem,
Ömür zayi olur imiş.
Bilmez iken bilmek ise,
Hidayete mazhar imiş.
Hem bilip, hem bilememek,
Sahtesinden kulluk imiş.
Mukayyet ol gönlüm akla,
Firari hep kaçar imiş.
Ben bir cahil Fırat iken,
Yolum Cehenneme imiş.
Sen iblise kanar isen,
Aklı baştan alır imiş.
Sen ki bir kul Fırat isen,
“Münker”-“Nekir” dostun imiş.
Kayıt Tarihi : 18.11.2013 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içtenlikle yazılmış anlamlı ve
akıcı dizelerinizi haz alarak okudum.
Emek vererek ve göz nuru dökerek yazmış olduğunuz
bu harikulade şiirinizi ve sizi tam puan artı
ant diyerek yürekten kutluyorum.
Kaleminiz bir ömür boyu yazsın ve
ilhamınız bol olsun.Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (2)