Gönlüme Hüzün Çöktü Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gönlüme hüzün çöktü kararan akşamlarla,
Yine peşine düştüm yorulmuş kervanlarla,
Bu güzelim dünyada vermeden son nefesi
Bilmem gelecek misin yemyeşil baharlarla.

Gel artık, gel sevgilim, ömrüm boşa geçiyor,
Yüreğim şamdanlarda muma dönmüş, eriyor,
Çırpınan bir kuş olmuş ruhum demir kafeste
Adını her anışta ölüyor, canveriyor.

Bu al renk dudağın mı, kan gibi, gurublarda?
Batan güneş sen misin, orada, uzaklarda?
Sen misin durgun deniz, bu mavi gök, uçan kuş?
Sen misin bu ürperen, ağarmış şafaklarda?

(ERZURUM SANKİ YAYLA isimli hece şiirlerinden > 15-16/100)