Gönlüme Doğan Güneş Şiiri - Elif Aktan

Sevmeyi unuttum ben, artık sevemem derken,
Bazen gurur takınıp, büyük laflar ederken,
Benim için yanana, arka edip giderken,
GÖNLÜME DOĞAN GÜNEŞ,aydınlattın dünyamı......

Gözlerime bakınca, içimi aşkı sarar,
Beni göremeyince, telaşla hemen arar,
Hasreti çöktü bile, kavuşmak neye yarar,
GÖNLÜME DOĞAN GÜNEŞ,aydınlattın hülyamı......

Vuslatı anlama dan,yine hasrete itti,
Boynunu büktü yarim, yine de mecbur gitti,
Gördüğüm tatlı ruya bir başladı bir bitti,
GÖNLÜME DOĞAN GÜNEŞ, aydınlattın ruyamı......

Yürekler bir atsa da,arada özlemek var,
Uzun geceler boyu,yolunu gözlemek var,
Telefon başucum da,hasretin gizlemek var,
GÖNLÜME DOĞAN GÜNEŞ,aydınlattın dünyamı.....

KARACAKIZ Hayat bu, hep ağladın biraz gül,
Zamanı belli olmaz,tak başına beyaz tül,
Talih'in döndü belki, sevdin sevildin bak hür,
GÖNLÜNE DOĞAN GÜNEŞ, AYDINLATTI DÜNYANI.........

(Umarım kimsenin güneşi zamansız BATMAZ ben gibi)
30.07.2005/c.tesi /KARACAKIZ; E.AKTAN