Gönlüme Bir Cenaze Oturur Şiiri - Yaşar ...

O giden sevgilinin vefasızlığını,
O yokluğunu hayalimde canlandırırken,
Tanrının öfkesine çarpılmış,
Zavallı bir kul gibi,
İçten içe kendi kabuğumda kururum.
Sanki gizli bir hüznün,
Gizemli gölgeleri sararken içimi,
Bir güz yaprağı gibi titrer dururum…

Ve şu damarlarımda,
Ayrılığın yoksul kırıntıları dolanırken,
Uyku düşüverir yorgun gözlerime,
Şarkılar eşliğinde hep avunurum.
Ama hangi hüzünlü şarkının nağmesine,
Onun yokluğunu hapsedebilirim ki!
Diyar diyar peşi sıra savrulurum...

Saatlerin ilerlediği esir gecelerde,
Mumun donuk ışığı duvarda titreşirken,
Her yanım acı kırağı çalar,
Tanrı’da kalır ettiğim tüm dualar;
İçim içimi yedikçe kahrolurum.
Hep sabaha yakın vakitlerde,
Sevgilinin gözleri gözlerime ayan olur,
Bir kurşun gibi gelir saplanır yüreğime.
Beni allar basar iyiden iyiye,
Çaçaron horozlar öterken gün ağarır,
Yine kan ter içinde kalır mahvolurum…

Şu gönlüme bir cenaze oturur,
İçli içli kokusunu solurum,
Salası okunurken bana dokunur,
Artık yası sürer kaybedişlerimin.
Ve ben hâlâ,
O yaradan kanamakta,
Ve ben hâlâ;
O cenazeyi taşımakta olurum.

Bu şiir Radyo şiir sanatı tarafından 20.05.2017
tarihinde günün incisi seçilmiştir.