Gönlüme Şiiri - Evren Dalgıç

Sararmışım tenim çıkar yüzümden
Aldanmışım hayal çıkar düşümden,
Sen gidince gülüm o can evimden,
Bir haller oldu şu garip gönlüme.

Diyarları gezsem bulamam izini,
Kulak versem duyamam o sesini,
Boşluğuna düştüm hadi ver elini,
Arada bir gözüküver şu garip gönlüme.

Salkım salkım sen düşsen her yerden,
Ne yana baksam bir eser görsem senden,
Ölüm gelse gülerim senin elinden,
Bir çare bul şu garip gönlüme.

Ne vardı sineme gelip de konsaydın,
Hayatıma cenneti ellerinle sunsaydın,
Ben mecnunun sen de leylam olsaydın
Destanlar yazdırsaydın şu garip gönlüme.

Don vurmuş bahar isteyen yapraklarıma,
Çok olmuş gülmeyi isteyen yarınlarıma,
Merhem senmiş şu amansız yaralarıma,
Sonbahar olmasaydın şu garip gönlüme.

Bedenimi ellerine olsan da versem,
Rüzgar olsam da ben bir sana essem.
Gelsen de bastığına yüzümü sürsem,
Sensizliği anlatamam şu garip gönlüme.

(Ankara 2005)