Ne desem, ne desem, ey gönül sana!
Küllenmiş ateşi yakıyorsun sen.
Özenip, bezenip her gün yakana,
Hüznü gonca diye takıyorsun sen.
Güzeller saçını örmüş, taramış.
Ellerde bahar var, sende karakış.
Yolunda al, yeşil çiçekler açmış,
Sararmış yaprağa bakıyorsun sen.
O beyaz, o al al güller dururken,
Susamış, çatlamış diller dururken,
Çiçeğe duracak dallar dururken,
Kurumuş çöllere akıyorsun sen.
Kayıt Tarihi : 1.6.2010 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!