Gönlüme Şiiri - Gökhan Tan 2

Gönül yetmedi mi senden çektiğim?
Dert öğüten değirmenimsin benim,
Nedendir böyle zoru seçmelerim,
Paramparça hayallerimsin benim.

Ben ‘’ unut’’ dedikçe unutmaz oldun,
Gördüklerin ona benzetir oldun,
Her gün onunla yatar, kalkar oldun,
Yalnızlıkta şarabımsın sen benim.

Dostlarımı hep sana göre seçtim,
İyi midir kötü müdür bilmedim,
Dost kazığı denileni çok yedim,
İçimde gizli düşmanımsın benim.

Senin için nice dağları deldim,
Aşk suyunu avuç avuç getirdim,
Sevdiğini ben hep helalim bildim,
Ferhat’tan güçlü bileğimsin benim.

‘’ Umut etme, yar olmaz ondan sana,’’
Aşk yüzünden attın susuz toprağa,
Arattın yârini çöllerde bana,
Yâr için yok olan aklımsın benim.

Bir kız için saz aldırdın elime,
Döktürdün nice sözcük cümle cümle,
Acı bana ne olur Kerem eyle,
‘’Ah’’ ile yakan ateşimsin benim.

Onu bulduğun gün ölürsün belki,
Yârin dizinde uyuduğun gibi,
Bir aşk için dolaştın tüm illeri,
Mezar üstü biten gülümsün benim.

Doğmazmış güneş her zaman doğudan,
Bazen İzmir bazen de İstanbul’dan,
Sevdiğin nerdeyse doğarmış ordan,
Hiç bilinmeyen hocamsın sen benim.