Bir şehrin yalnızlığında yürüdüm bu gece,
Adımlarımın yankısı eski bir türküyü hatırlattı,
Biliyorsun işte, o türküdeki gibi sevdim seni,
Eksik ama derin, sessiz ama delice...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta